Ölüm bizim neyimiz olur?
Ölecek miyiz? Evet. Ne zaman? Bilmiyoruz. Bilmedigimiz için uzak görüyor muyuz? Evet. Bilseydik kafayı yer miydik? Evet. Yakıştıramıyor muyuz ne kendimize ne sevdiklerimize? Evet. Peki ölümden başka daha gerçek ve daha net ve daha doğru bir şey yeryüzünde ve evrende mutlak kesinlikle var mı? Belki yok belki de çok az var. Peki bu ölüm bize ne anlam ifade ediyor ve etmeli? Bize bir itici güç mü oluyor veya olmalı mı? Bıze bir şeyler mi anlatıyor yaşadığımız ana dair veya anlatmalı mı? Bizi bu dünyaya daha mı çok bağlıyor veya bağlamalı mı? Biz yaşıyoruz akan hayatın içinde ve savruluyoruz bir yerlere yetişmek için koşturuyoruz. Çoğu kez ne yetişebiliyor ne de varabiliyoruz. Bazen de yetiştiğimizi vardığımızı sanıyoruz. Tüm bunlar olurken ya gözümüzün önünde ya aklımızın bir köşesinde biryerlerde sessizce bazen de gür sesle ölüm orada hep var. Zaman zaman kendini farklı şekillerde hatırlatarak gerçekliğinden hiçbir şey kaybetmeden orada duruyor.
Bir insan ölmekten korkuyorsa hala hayata dair, kendisine dair umudu vardır diye düşünürüm hep.
Hiç karşılaşmak istemediğimiz
Unutmak istediğimiz
Varlığını yok sayarak yaşadığımız
Düşünürsek acı çektiğimiz
Düşünmezsek de unutamadığımız
Varlığını bilip görmezden geldiğimiz
Duyup da dinlemediğimiz
Konuşmaktan hoşlanmadığımız gerçeğimiz olur bizim ölüm... Para için şarkı yapmışlar zamanında. Varlığı bir dert yokluğu yara diye. Aynısı ölüm için söylenebilir aslında. Yokluğu herkes için yara olmazdı belki ama birçoğumuz için olabilirdi zira uzunca yıllar, sonsuz yıllar dünyada ne yapardık bilmiyorum. Öyle veya böyle tükenecek bu kaynaklar. Öyle veya böyle yaşlanacak bu bedenler. Öyle veya böyle o toprak atılacak üstümüze. Peki ya sonra? Sonrası için mi burdayız yoksa burda olduğumuz için bir sonra yanılgısına mı sahibiz? Sonrası umut mudur beklenti midir istek midir arzu mu? Yoksa sonrası yok mudur varsa da banane midir tavrımız? Üzerine düşünmeye bile mi gerek yoktur yoksa düşünmekten kafayı yemeye bile değer mi sonrası? Sen sor sonrasını kendine sorarken düşün birde ölüm bizim neyimiz olur?
Merhabalar.
YanıtlaSilSadece kendi fikrimi söylemek istiyorum. "ÖLÜM BENİM KURTULUŞUM OLUR." Şimdi bu yorumu okuyanların akıllarına değişik soru işaretleri gelir. Bu bağlamda sebeplerini ben kendim açıklayayım.
Ben iyi bir baba olamamakla birlikte çocuklarımın yetiştirilmesi ve hayata atılmalarında vazife ve sorumluluğumu yerine getiremediğim için kendimi asla affetmiyorum.
İkincisi ben bu dünyada her dara düşenin elinden tuttum ve karşılık beklemeden iyilik yaptım. Ama onların hepsinden zarar gördüm. Yani iyilik gariptir. Onlardan karşılık beklemedim ama hep kötülüklerini gördüm.
Fıtratımız gereği çaresiz kaldığımız zamanlar da hep insandan daha güçlü bir yaratıcı arayışına girmedik mi? Evet girdik ve ihtiyaçtan hepimiz tapındığımız ve saygı duyduğumuz tanrılarımızı kendimiz yaratmadık mı? Evet yarattık. Çünkü aciz olan insanın ihtiyaç duyduğunda kapısını çalabileceği, bazı isteklerde bulunabileceği, dertleşebileceği, şikayet edebileceği bir tanrıya ihtiyacı var. Aslında semavi kitapları olan tüm dinlerin doğuşu da böyledir. Yeryüzünde herkes kendi gönlünde yarattığı bir tanrıya ibadet ve kulluk ediyordu ve akabinde bu tanrılar o kadar çoğaldı ki sayıları üç yüze ulaştığı zamanlar bile oldu. Ne oldu? Bu böyle olmaz dediler, bu kadar çok tanrı olursa karışıklık olur kaos olur dediler ve tanrıyı teke düşürdüler.
İşte gönüllerimizde tecelli eden ve kendi yarattığımız bu tanrı bana hiç yardımcı olmadı. Benim yüzüme hiç gülmedi. Ben de bu vesileyle küstüm. Bu hayata küsünce insan yaşamaktan hiç bir keyif alamıyor ve hiç bir şey artık ona zevk ve heyecan vermiyor. İşte hal böyle olunca ben ve benim gibi düşünen insanlar için ölüm bizim kurtuluşumuz oluyor.
Hani sizin yazınız da böyle bir soru cümlesi ile başlıyordu ya, işte ben de bu nedenle açık ve samimi itiraflarımla ölüm benim neyim olduğunu açıklamış oldum. Herkes fikrini böyle benim gibi söyleme cesaretini bulamaz!
Hoş geldin abi. Samimi ve içten yorumun, düşünce ve fikirlerini paylaştığın, sorumu yanıtladığın için teşekkür ederim. Hayat pek adil değil, çoğu insanlar hiç de insan değil fakat kimse de bunların aksini vaadetmedi, her şey çok güzel olacak demedi. Bugün dünya bu haldeyse de sebebi insan başka halde olsaydı da sebebi yine insan olacaktı. Selam ve sevgiler🙂👋
SilYorum Gönder