Esinti

 

Hissettiğim duygular, tanımlayamadığım olgular. 

Ne istediğimi bulamadığım anlar, zor zamanlar. 

Geçici her şey gibi bu zamanlar da.

Pek istekli vakit, durmadan akmakta.

Gözümde büyüttüğüm onca şey,
Ben büyürken onlar da büyüdüler.
Büründüğüm kişiliğimle övündüler,
Yakaladım sandığım onca şey.
Ellerimden kayıp düştüler.

Dinlediğim müzikte var çocukluğumun izleri,
Okuduğum kitapta var çevremdem birileri,
Duyduğum her hikayede var biraz hüzün,
Sonu belli masallarda var, adı ölüm.

Sabrettiklerimle dertleştim bugün,
Kaybettiklerim düşürdü kalbime hüzün,
Düşündüm biraz neydi son sözüm,
Kalbim mi aklım mı kılavuzum,
Kendimle baş başaydım uzun uzun.

Aklıma düşen dilime geldiğinde,
Ses olup havada titreştiğinde,
Varıp ona hissettirdiğinde,
Gelir aklım başıma, başım düşer dara.

Başım düştüğünde dara, ararım kendime yara,
Unutturur belki diye, sarmak istemem hiçbir bantla.
Sesim kadar yabancısın bana, bir o kadar da yakın.
Ulu orta gelir aklıma, seni gördüğüm son kasım.
Yakınken sana bir o kadar da uzağım.

İki kişiliğim, biri çevresine ışık saçan; diğeri dibini aydınlatamayan.
Kendimin sonunu yazıyorum her an,
Sanki hiç geçmeyecek gibi gözümde zaman.