Uyanış

 

Olmak istediğin yerde olanlar, olmak istemeyenler oldukları yerde.

Böyledir bu iş, tanırsın sen insanoğlusun.
İstemediğin ot, burnunun dibinde biter senin.
İstediklerinin ise gölgesinde kalırsın.
Sen ilgilenmiyorken her şey senin.
İlgilen, gör bak ne kadar az çok şey senin.
İster peşinde koşmanı, bilir varsan da varamayacağını peşinde koştuğun.
Sen oltayı fırlat deryaya, ucunda yem olsun, olmasın.
Öğrenmiştir balıklar da senin oltanın ucundaki zehri.
Bu zehir, nefistir.
Balık bekleme ama kovan su dolu olsun...
Hayatta uyanış yaşadığımız anlar vardır.
Uyandığımızı sandığımız anlar da olur bazen.
Fark ettim dediğimiz anlar, şimdi anladım dediğimiz...
Ve sonra yanıldığımız anlar da olur. Olacaktır.
Uyandığımız anlarda, üzerine düşünmezsek, bu uyanış bizi uzun bir rüyaya daldırabilir.
Uyandığımızı sandığımız anlarda ise farkına vardığımız an, asıl uyandığımız an olur. Rüya bitmiş olur çoğu kez...
Fark ederiz birden bire, taşlar oturur yerine.
Bir heyecan, bir telaş, bir sevinç kaplar içimizi bir hüzün kaplar.
Kısacık andır ama candır o an.
Hüznün sebebi, geç kalmaktandır.
Sevincin sebebi, idraktandır.
Heyecanın sebebi, keşifin tadındandır.
Telaşın sebebi ise kaybetmektendir fark ettiğimizi.
Devam edelim, yolda olmaya.
Gayret edelim, okumaya yazmaya.
Devam edelim, merak duymaya.
Gayret edelim, yeni uyanışlara.
Devam edelim, yanılmaya.
Gayret edelim, farkında olmaya...