Her insan birer hikaye

Hepimizin vardır bir hikayesi değil mi? 

Kimimizinki gök kuşağı gibi rengarenk, bahar havası. 

Kimimizinki ise bir kış gecesi gecekondunun bacasından tüten is kokusu.

Kimimizinki acemi bir garsonun tepsisi gibi sallantıda.

Kimimizinki ise soğuk ama girince alışılan bir deniz havası...

Hepside okunmaya değer birer kitap gibi. Bizler farkında olmadan, hepimiz kendi hikayelerimizin yazarıyız.Yazarken oynadığımızın da farkında olmadığımız bir tiyatro sahnesi hayatlarımız. 

Kimimizinki can sıkar, uzun gelir satırlar, gözler dolar yere düşer yaşlar. 

Kimimizinki ise bir çırpıda okutur dalıp götürür uzaklara, kaybettirir kendini. 

Kimimizinki ise film şeridi misali serer gözlerimizin önüne hayat hikayemizi...

Ve tüm bunlara eşlik eder zaman.Onun bir an önce geçip bitmesini istediğimizin de, hiç bitmesini istemediğimizin de farkındadır. O da büyük bir kararlılıkla oynuyordur oyununu. Kimine göre bir kaplumbağa kadar yavaş kimine göre ise bir tavşan kadar hızlı ama hiç durmaksızın ilerlemeye devam ederek. Hepimizin hikayesinde farklı anlamlar yüklenerek geçip gidiyordur,kendinden taviz vermeden.Yeni başlayacak ve başlamış olan, bitmiş ve bitecek olan hikayelere hiç aldırmadan...