Lakırdı

 

Suretler, onlara yüklenen anlamlar...
Hayatlar, yazılır çizilir romanlar...
Planlar, yapılır bozulur bir anda...
Sözler, kıyafetsiz kalır zamanla...
Günler, birbirinin aynı her anda...
İnsan, varsa yoksa ziyanda...
Kalpler, kırılır atılır kenarda...
Nefret, dökülür saçılır ortada...
Suç, yayılır büyür anında...
Biz, kimiz neyiz sorun da...
Kin, zararı kendine sonunda...
Sevgi, aranır bulunmaz çoğunda...
Öfke, gösterilir ansızın duyunca...
Tavır, takınılır boylu boyunca...
Meyve, yetişir büyür dalında...
Herkes, sever uslu olunca...
Sabır, dolup taştı sonunda...
Stres, mevcut bolca vücutta...
Kaygı, duyulur yerli yersiz anında...
Liyakat, adı kaldı onun da...
Empati, zarar fazlasını duyunca...
Adalet, anarsın sadece kendi başın yanınca...
Toplum, şaşırmış kendinden bi haber durumda...
Neden, diye sorulmaz herkes yolunda...
Gurur, uzatma bırak tadında...
Duygu, değişir dönüşür çabukça...
Utanma, kalmadı zaten kanımca...
Edep, bilmem nerede acaba...
Fikir, parmaklıkların ardında...
Dün, şu an dı.
Bugün, de şu an.
Yarın, yine şu an da.
Gelecek, inşa edilir bugün.
Geçmiş, inşa edilmişti o gün.
Ölüm, yakındır her gün...
Yaşamak, şimdi şöyle, durmadan söyle, yaşamak nedir sence, düşün taşın bence, konuş anca öyle, biliyorsun sen de, yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine...