Döngü

 

Günler birbirinin aynı,

İçimdeki gel git yüzüme yansıdı.

Tuhaf varlık şu insan,

Yazın kışı, kışın yazı aradı.

Soğukla buluştu, sıcağa özlem duydu. 

Sıcakla kavuştu, soğuğu unutamadı.

Yüzüm bu günlerde yabancı,

Zihnimdeki geçişler sancılı.

Mevsimler gibi değişen düşüncelerim,

Beni bana tekrar anlatırken sanki hancı.

Bense zihnimdeki her bir değişimde,

Onlara ayak uydurduğum yolcu.

Bazılarını üzerime giymekten bıkmadan,

Bazılarını da çıkarsamda yeniden giymek zorunda kalarak döngüyü tamamlatıyor zihnim.

Dinlemeli insan kendini,
Kendinden başkasını ne çok dinledi.

İçimizde bir dünya var, Zihnimizde başka dünyalar.

Ruhumuz aynı belki ama hissettiklerimiz başkalar.

Her yeni düşünceyle, bu dünyaların farklı vatandaşları oluruz.

Zaman zaman dövüşür, bazı zaman da barışırız.

Farklı kimliklere bürünür,
Dağ tepe sürünürüz.

Sonra tamamlanır, tamam sandıklarımız.

Sandıklarımızla yaşarız.

Tüm bunlar sonrası yine kendi kendiyle insan.

Kendimiz olmaya, kendimizi bulmaya en yakın an,

Böyle anlardan bir an.

Döngü devam eder, 

Ara ara tekrar eder,

Sanma ki işler ters gider,

Terste düz kadar olağan.