Derman



Harf kazanı kaynar, kalemler kepçe.

Zihnim susmuyor, duy beni de işte.


Kağıtlar hışır hışır, beethovendan beste.


Yine geliyor, yazılar deste deste...


Derdimi çıkardım, gömdüğüm en derinden. Vazgeçmiştim her şeyden, bu günümden dünümden.

Dermanımmış, beni ben yapan 
derdim. Anladığımda çıkardım onu, gömdüğüm derinden. Bazen göremeyiz, görmek istemediğimizden. Ya da fark edemeyiz, gaflete düşmüş halimizden. En yakınımızdadır oysa ihtiyaç duyduğumuz. Dert dediklerimiz, dermanımızdır bazen.
Var farkına, canın sıkıldığında,
                     daraldığında,
             husursuzlandığında.
Ne söylüyor sana, kulak ver içindeki fısıltıya.
Göz ardı etme, sakın gözünden hem de.
Boşa değil hiçbir şey, var sebebi elbette.
Geldi gitmiyor deme, ağırla, buyur et zihninde bir köşeye. Varlıklarını kabul et ama kendini teslim etme.
Seni sen yapacaklar, sana can katacaklar.
Yer aç onlara kendinde kendinle beraberce, birlikte...

Harf kazanı kaynar, kalemler kepçe.

Zihnim susmuyor, duy beni de işte.


Kağıtlar hışır hışır, beethovendan beste.


Yine gelecek, yazılar deste deste...

4 Yorumlar

  1. Yanıtlar
    1. İlk defa bir yazıma yapılacak ilk yorumu merak ettim sizden gelmiş:) teşekkürler:)

      Sil
  2. ''Zihnim susmuyor duy beni de işte.'' Ne güzel bir cümle, çok sevdim:))) Güzel bir yazı olmuş:)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Daha yeni Daha eski