Nesin

Çıkmaz sokaklar mı daha ıssızdır, yoksa gölgen mi?

Aldığın yaşlar, ne getirdi ki sana ne götürsün? 

Bir ömür nasıl sürdün sefayı, cefasından nasıl kahroldun?

Geçtiğin yollar, utanır sıradanlığından.

İzlerini bıraktığın kaldırımlar, usandı ayaklarından.

Tutturmuşsun bir ben de ben.

Tutunamadın hiçbir kalbe sen.

Ağaç dallarında ki yapraklar, rüzgâra vurgun.

Esince rüzgâr, sallanır dallar, düşer yapraklar.

Rüzgârın peşinden savrulurlar.

Dallar kıskanır yaprakları, kırılırlar.

Kırılan dalları görmez yapraklar.

Bir hışımla geçer rüzgâr, ne dallara ne yapraklara aldırmadan eser.

Seni, hiçbir rüzgâr savuramamış kendinden uzağa.

Seni bıraktıkları gibi bulmuşlar, kendini kime sakladın?

Bir adım atmamışsın, bastığın topraklardan öteye.

Hiç mi düşünmedin, ne bu halim diye?

Olmakta olurken oluşum, olduğun yerde nedendir bu duruşun?

Duruşundan taviz vermemekle mi övünürsün?

Günü geldiğinde, son nefesinde dövünürsün.

Beni bırakın kendi halime midir son sözün?

İşitmezdi pek kulağın, artık görmez de oldu gözün.