Bir yol vardır

 

Bir yol vardır, yürürsün yürürsün,

 Bir yol vardır, çıkaracağını umduğun hayallere doğru.

Bir yol vardır, girersin girersin, 

 Bir yol vardır, unutamayacağın anılar çıkarır karşına.

Bir yol vardır, durursun durursun, 

 Bir yol vardır, yürümekten usanırsın, bıkarsın.

Bir yol vardır, yolundan döner durur, yine de yürürsün.

 Bir yol vardır, yolunda ölürsün, ölürsün.

Bir yol vardır, dikenler batsa da ayağına, umursamazsın, yürürsün.

 Bir yol vardır, dik yokuşlar, 

Bir yol vardır, inişler çıkışlar.

 Bir yol vardır, oyalanır durursun.

Bir yol vardır, içinde türlü yollar, 

 Bir yol vardır, hem yakın hem uzak.

Bir yol vardır, varınca oldum sanırsın.

 Bir yol vardır, varmadan vardım sanırsın.

Bir yol vardır, bilmeden bildiğini sanırsın.

 Bir yol vardır, bitmeden bitti sanırsın.

Bir yol vardır, gittiğinde dönemediğin,

 Bir yol vardır, yakınken göremediğin.

Bir yol vardır, yürümekten usanmadığın,

 Bir yol vardır, aklını alamadığın...

Bazen, yolumuzda yürürken diğer yollar güzel görünür. Komşunun tavuğu kaz görünürmüş. Sonra, gözümüzde kendi yolumuz çirkinleşir. Sahip olduklarımıza karşı gözlerimiz körelir. Bu çoğu zaman bir yanılgıdır. O yola girince gözümüz açılır. Derler ya davulun sesi uzaktan hoş gelir.

 Bazen de aklım başıma geç geldi deriz. Ben bu yolda ne arıyorum deriz. Bunu, bilinçli demişsek eğer şunu unutmayalım derim. Bir yol vardır... Madem yaşın içindeyken bugünkü aklımız olmadığı için bazı yollara geç kaldığımızı düşündük. O yollara, şimdiki aklımızla ve geçmiş yaşımızla girelim. Ve diyelim ki yaşım geçti ama aklım geldi! Yok eğer bunu bilinçsizce bir hevesle söylemişsek o zaman da şunu unutmayalım ki her zaman bizimkinden iyi yollar olacaktır. Biraz da gittiğimiz yolu sevmesini öğrenelim...