Bu da başlıksız olsun

 

Bu kadar zor mu seviyorum demek?

Bu kadar zor mu vazgeçmek?
Bu kadar zor mu istemediğin halde devam etmeyi bırakmak?
Bu kadar zor mu gönlünce yaşamak?
Bu kadar zor mu kim ne derse desin duymamak?
Bu kadar zor mu bir kitap okumak?
Bu kadar zor mu dinlemek?
Bu kadar zor mu anlamak?
Bu kadar zor mu 3 günlük dünyada olduğumuzun farkına varmak?
Bu kadar zor mu çıplak ayakla sokaklarda yürümek?
Bu kadar zor mu çekip gidememek?

Bu kadar zor mu susarak konuşmak?
Bu kadar zor mu kendi yarattığın kafesi kendi ellerinle yok etmek?
Bu kadar zor mu?
Dolan zaman mı yoksa sonun mu?
Sonunu bilmezken ne zaman
Anar mısın zamansız onu?

Bir başımayım başımla

Başım döner hışımla
Başlar zihnim konuşmaya
Baştan sona...
İçindeyim içinde
kahreden bir düşün peşinde
Savruluyorum beşikten eşiğe
Devrilirken hayallerim
İnatla yürüyorum sonuma
Sonum yakındır belki sorma
Sonra duruluyorum
Durmak bilmeden yoruluyorum
Yorganları yakıp pireleri suçluyorum
Suçsuzum suçum umut etmek
Umutsuzum suçsuz yere
Yerim rahat değil hiç bu gece
Geçer mi bugün de
Dün de aynı yarın da
Geçse ne olacak geçmese ne...
Kendime haksızlık edemem
Ait hissetmiyorum ruhen
Bulamadım istediğimi halen
Arıyorum durmadan zaten
İstediğim bulanık bir hayli
Hem biliyor hem bilmiyorum
Ne yapsam diğerinde kalıyor aklım
Aklım başımda durmuyor zaten
İnsanlar acı çeker
Kalemle buluşur
Kalemler kağıtlara kaçar
Kağıtlar dolar taşar
İnsanın çektiği acıları
Başka insanlar da yaşar fakat kelimelere dökmek başka
Birinin akıl edip kelimelere döktüğünü
Diğeri bulur ve okur ardından edebiyat doğar ve olur.

Sadece yazmak ile olmaz edebiyat okuyan gerekir,

Sadece okuyanı bulmakla da olmaz edebiyat yazan yoksa...

Anlayan, sindiren, düşünen, yaşayan, umut eden, seven, ayrılan, kavuşan, ağlayan, gülen yoksa edebiyatta yok hiçbir şey de...