Susma zihnim susma
Sönmesin hiç ışığın
Ağır gelsen de bana
En büyük şansımsın bu
hayatta
Çoğalın düşünceler çoğalın
İç sesimle hazırız düşünmeye
Bedenim eylerken ileriye
Zinde kalıyorum sizinle
Varsın düşündürsün geçmişi bana
Önümü görebilmem için belki
şarttır da
Kalbimin kırılan parçası kalmış
ardında
Ona kıyamıyor ardında
bırakmaya
Alıştım ben çoktan ilk defa da
olmuyor
Sana da öğreteceğim bunu arkada
kalanla kalınmıyor
Kırılan da eski halini hiçbir
zaman alamıyor
Oldurmaya çalışmak beyhude bir
çaba
Takdir etsem de anla ki boşa
Yine de arada bir hatırlatman
bana
Hiç fena da olmuyor
Besleniyoruz hatalarımla
büyüyoruz birlikte
Akıl, zihin, kalp ve bedenim ile
birlikte
Vicdanım hepimize öğreten
Yüreğim ise bu yolu yürüten
Hangimiz düşse diğeri kaldırıyor
kardeşçe
İhtiyacı mı olur insanın birine kendiyle
bütünse
Mantığım giriyor devreye
Sen yine de fazla ileri gitme
Çok yaklaşmasan da insana fazla
da uzağına gitme
Bedenim söyler yolunda gitmiyor
işler
Anlamamı bekler ruhum
sıkılır kükrer
Değişiklikleri gözüm fark eder
Neler görmedi ki bu gözler
Düşüncelerinle düşlemeye biraz
ara ver
Sana iyi gelene koş gerisini boş ver
Yorum Gönder